In tegenstelling tot de meeste wedstrijden (die op zondag plaatsvinden), was het afgelopen weekend de zaterdag die bezet was voor Taekwon-do. Om kwart voor 8 vertrokken we richting Amstelveen, wat voor ons lekker dichtbij was. Met een divers team mochten enkelen van ons zich in het DTF Tenue hijsen, om de DTF selectie te vertegenwoordigen. Dit toernooi was voor hen ook een goed moment om zich te meten met anderen en om te kijken waar men nu staat.

Met een zeer accurate weegschaal begon de weging in de ochtend met een lange wachtrij. Veel deelnemers waren te zwaar bevonden, waardoor er eigenlijk direct al een vertraging ontstond voordat de wedstrijd nog begonnen was. Ook een tekort aan scheidsrechters zorgde ervoor dat niet alle onderdelen tegelijk gestart konden worden. Desondanks hadden we er veel zin in. Er hing een enorme sportieve sfeer vandaag. Met een bezetting van rond de 275 deelnemers mocht de organisatie niet klagen. Landen die waren vertegenwoordigd waren Engeland, Spanje, Slovenië, Tsjechië, Duitsland, België en Nederland.

Xiano en Vince mochten tegelijk met Samantha de spits afbijten op het onderdeel tuls. Helaas heb ik niet alle partijen gezien. Samantha stond in haar eerste partij eigenlijk tegen een dame die zij eerder heeft getroffen op de Open Haaglanden. Ze begon haar tul sterk, met een verplichte 5de tul. Met haar kihaps overtrof ze haar tegenstander en zo was de eerste ronde positief beëindigd. In de tweede ronde liepen beide dames de 12de tul. Dit is de hoogste tul die zij mogen lopen in deze klasse. Ondanks dat Samantha erkend dat het niet haar sterkste tul is, wist zij de scheidsrechters te overtuigen en sloot deze partij af met een winst.

In de tussentijd waren Vince en Xiano beide hun poule aan het domineren en wonnen de ene partij na de andere. Een trotse Pieter stond ze bij.

In de finale trof Samantha een dame die goed was met traptechnieken. Om de druk nog even op te voeren moesten beide dames verplicht de 9de tul uitvoeren. Hier zitten wat lastige technieken en gesprongen technieken in. De mat was vooral in het midden nogal glad, waardoor Samantha hier en daar wat slordigheden had. Desondanks liep ze haar tul met overtuiging uit. In de tweede ronde gingen de dames gelijk op. De handtechnieken waren vooral bij Samantha sterk, maar helaas moest ze inleveren op de traptechnieken. Hier waren de scheidsrechters ook van onder de indruk en zo moest Samantha genoegen nemen met een tweede plaats. Toch een hele prestatie.

Toen Vince en Xiano samen voor de finale waren geplaatst, ontstond er wat verwarring bij de jurytafel. Wat bleek; In de hele poule was er één deelnemer overgeslagen. De organisatie besloot daarop alle betrokken partijen nog een keer te draaien. Uiteindelijk won deze jongen al zijn partijen, totdat hij bij Xiano aan kwam. Xiano begon zijn tul heel sterk met strakke technieken. Halverwege kreeg hij toch een beetje last van zenuwen en maakte een verkeerde techniek. Natuurlijk liep hij daarna wel helemaal zijn tul uit. De scheidsrechters moesten zijn fout helaas bestraffen met een verloren partij. De bronzen plak was in ieder geval voor Xiano.

In de finale stond Vince tegen dezelfde deelnemer. Vince liep zijn tul net zo goed als de voorgaande partijen en veroverde vervolgens de gouden plak. Goed gedaan!

Kort daarna werd Yvonne haar poule opgeroepen. Yvonne heeft nog niet zoveel wedstrijdervaring, dus de zenuwen waren flink aanwezig. Daar waar ze in de les nog wel eens wat vergat, toonde ze op de mat het tegenovergestelde. Ze liep haar tuls netjes uit en ze won de ene partij na de andere. In de finale trof zij een dame die wat meer kracht in haar technieken had zitten. De scheidsrechters waren duidelijk hiervan gecharmeerd en dus plaatste Yvon zich helaas voor de tweede plaats. Toch heel goed gedaan!

Helaas heb ik de sparringspartijen van Vince en Xiano niet gezien, maar mag ik toch schrijven dat onze vechtersbaas Xiano de gouden plak op dit onderdeel heeft veroverd. Supergoed!

Halverwege de dag zetten we Niek op de mat. De zenuwen waren bij hem ook weer goed aanwezig. Eén van zijn tegenstanders was een bekende. Hij wist dus al dat het geen makkelijke partij zou worden. Desondanks had hij een plan bedacht en tijdens het sparren kon hij zich daar goed aan houden. Hier en daar kwam de befaamde ‘dwit chagi’ en die zat er lekker op. Op een gegeven moment stak zijn tegenstander er een stokje voor en besloot wat meer druk te zetten. Hierdoor kwam Niek wat in de knoop te zitten en gaf punten weg. Helaas een verloren partij. Omdat de derde deelnemer niet is komen opdagen kreeg Niek een zilveren plak. En daarbij een wijze les zodat hij zijn plan voor de volgende keer wat meer kan aanscherpen.

Tim was vandaag mee om na 14 jaar weer eens een wedstrijdje te draaien. In de les word hij gevreesd om zijn onvoorspelbare traptechnieken, dus we waren allemaal heel benieuwd hoe dit zich zou ontpoppen op de mat. Van te voren wisten we al dat Tim een lastige poule had. Met o.a. een Duitser en een Engelse uit de selectie zou het niet makkelijk worden. De poule indeling was vooraf bekend gemaakt – maar bleek later helemaal veranderd te zijn – waardoor Tim direct tegen een Duitser stond. Na wat aftasten wist zijn Duitse tegenstander goed de druk op te voeren, waardoor het erg lastig werd voor Tim om in zijn spel te komen. Elke keer kwam hij snel in. Hier en daar wist Tim wat mooie traptechnieken te plaatsen, maar deze werden teniet gedaan door een opvolgende vuistenregen. Helaas werd Tim hierdoor uitgeschakeld voor de rest van het toernooi.

Arimson en Emarson kwamen beide uit voor het WFTC. De gebroeders Roxas hebben genoten van het goede leven, want ze waren allebei te zwaar voor hun poule. Hierdoor kwamen ze in een klasse zwaarder terecht, wat vaak ook zorgt voor een ander sparringsspelletje. Ik heb niet veel gezien van hun partijen helaas. Wel opmerkelijk was dat Emarson een combinatie had bedacht die wij eerder hadden gemarkeerd als moeilijk uitvoerbaar, maar Emarson bewees ons het tegendeel. Complimenten van de coach. Uiteindelijk was het Arimson die nog een Bronzen medaille in de wacht had gesleept.

Als laatste (zoals altijd) was de zwaargewichten poule. We waren inmiddels 12 uur verder (om 19:30 stonden we op de mat), maar dat mocht de pret niet drukken. Als eerste was Lorenzo van het WFTC aan de beurt. Lorenzo moest tegen een selectielid van de ITF Royal Dutch. Dit selectielid heeft al meerdere titels op zijn naam staan. Afgelopen maanden hebben we Lorenzo hard zien trainen en steeds stappen zien maken met sparren. Ook vandaag was dat weer goed te zien. Met een paar mooie trappen tegen het hoofd, wist hij zijn tegenstander goed te irriteren. Desondanks zette zijn ervaren tegenstander druk op Lorenzo, waardoor dit steeds moeilijker ging. En hierdoor moest hij punten inleveren. Ondanks twee mooie rondes moest hij de partij overdragen aan de tegenpartij.

Daarna was ik aan de beurt. Ik trof een leerling van TA Gelderland. Mijn tegenstander wilde er maar al te graag in, waardoor ik veel moest counteren. Dit werkte erg goed en zorgde ervoor dat ik de partij won. In de finale trof ik Lorenzo zijn tegenstander. Het is een bekende van mij en we zijn erg aan elkaar gewaagd. Door veel af te tasten en te timen, pakte ik meer punten en zo trok ik de winst naar mij toe. De gouden plak!

Via deze weg wil ik de organisatie bedanken voor het organiseren van een gemoedelijk toernooi, waar de sportiviteit voorop stond. Ook wil ik Gerard en Margreet bedanken voor het scheidsen! Het komt maar weinig voor dat jullie zo’n lange dag achter de rug hebben. Yama en Pieter bedankt voor het coachen!

Taekwon,

Marcel